ทุษบัญญัติ 10 ประการสำหรับผู้บริหาร

หน่วยงานใดจะเจริญก้าวหน้าหรือถดถอย ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมการบริหาร ของผู้มีอำนาจในหน่วยงานนั้นเป็นสำคัญ ถึงแม้บุคลากรผู้ร่วมงานจะมีศักยภาพสูงเพียงใด แต่ถ้าขาดการบริหารที่ดีไม่มีการจัดการที่เอื้อให้เกิดการปฏิบัติ ไม่มีการสร้างขวัญและกำลังใจ ไม่ส่งเสริมสนับสนุนให้คนทำงาน หน่วยงานจะมีแต่เฉาลง ๆ ผู้บริหารที่ดีจึงตระหนักถึงเรื่องนี้ และหลีกหนีทุษบัญญัติ 10 ประการ ซึ่งท่านกล่าวไว้เป็นโทษต่อองค์กรดังนี้

อวดอำนาจ - ขาดความเป็นมิตร - ไม่คิดสร้างสรรค์ - ข่มขวัญลูกน้อง - ไม่เกี่ยวข้องสังคม - บ่มผิวแต่ในห้อง - มองโลกในแง่ร้าย - ไม่ให้โอกาส - ขาดมนุษยสัมพันธ์ - ดื้อรั้นทุกเรื่อง

ทุษบัญญัติทั้ง 10 ประการนี้ เป็นที่รังเกียจของผู้ร่วมงาน สาธยายพอเห็นเป็นหนทางไปสู่ความล่มจม ดังนี้

1. อวดอำนาจ ไม่ฟังความคิดเห็นของที่ประชุม หรือความคิดเห็นของผู้ร่วมงาน ถือตนว่ามีอำนาจ ความคิดของตนเป็นใหญ่ ไม่ต้องมีใครมาช่วยคิด ปิดกั้นการแสดงความคิดเห็น ทำให้ลูกน้องเป็นโปลิโอทางปัญญา เกิดปัญหาสมองลีบ
2. ขาดความเป็นมิตร ไม่ยอมคบหาสมาคมกับใคร ไม่ว่ากับคนภายนอกหรือคนภายใน ไปไหนมาไหนโด่เด่คนเดียว แถมขี้เหนียวเป็นยางดักนก ไม่ยอมให้ขาดตกแม้แต่น้อยนิด
3. ไม่คิดสร้างสรรค์ ไม่มีนโยบาย แผนงานหรือโครงการล่วงหน้า สักแต่ว่าอยู่ไปเพียงวัน ๆ เดินเรือโดยไม่มีเข็มทิศ ลูกเรือมืดมิดไม่เห็นทาง อับจนหม่นหมอง
4. ข่มขวัญลูกน้อง ปกครองโดยอ้างระเบียบ เฮี้ยบไม่เป็นเรื่อง วางเขื่องให้เกรงกลัว เชือดเป็นรายตัวให้สยอง
5. ไม่เกี่ยวข้องสังคม ชอบเก็บตัว อ้างธุระโน่นนี่เพื่อหลีกหนีสังคม ไม่นิยมร่วมงาน ทัดทานลูกน้องไม่ให้เกี่ยวข้อง เป็นไอ้เข้ขวางคลองจ้องคอยกัดกิน
6. บ่มผิวแต่ในห้อง รักนวลสงวนตัว กลัวแดดลมฝน ไม่สนการปฏิบัติงานของลูกน้อง มองหาแต่รายงาน ผ่านแล้วก็หายเลย
7. มองโลกในแง่ร้าย ไม่ใว้ใจใคร ระแวงทุกเรื่อง ขุ่นเคื่องทุกเรื่องที่ไม่เห็นด้วย
8. ไม่ให้โอกาศ ไม่อนุญาตโครงการ ผ่านเรื่องมาเก็บ เหน็บแนมด้วยคำพูด "สบายกว่ากัยเยอะเลย อยู่เฉยๆ ดีกว่า" เป็นบทเพลงประจำใจลูกน้อง
9. ขาดมนุษยสัมพันธ์ ฉันไม่สนใจใคร ขอมอบความ "ว่างเปล่า" ให้แก่ทุกคน
10. ดื้อรั้นทุกเรื่อง ลุ่มหลงในทิฐิ มองข้ามผู้อื่น ชื่นชมในอิทธิฤทธิ์ มีอหิธานุภาพปราบราบคาบ ทุกหย่อมหญ้า ไม่เหวยใครเหนือข้า น้ำพริกจิ้มมะเขือเผา